“Mam …..mam ……MAM” Opeens vlieg ik mijn bed uit, half rennend naar de slaapkamer van mijn dochter. Nog net op tijd krijgt ze de emmer en daar komt het.
Getsie, wat kan je je ineens ellendig voelen. Dat overkwam ons gezin afgelopen weekend – de buikgriep had ons huis overgenomen. Dat werd dus een totaal ander weekend dan ik had gepland. Maar ja, gelukkig kon ik er zijn voor alle zieken hier.
Op dagen dat je je ziek en beroerd voelt, is het fijn als er een plek is waar je je veilig voelt. Dat er iemand is die voor je zorgt. Die met liefde dingen pakt, een extra kopje thee zet, en desnoods het zoveelste emmertje leeggooit.
Gewoon er zijn, snap je? Er zijn, met alle aandacht, is vaak het belangrijkste wat er is. Je hoeft niet altijd van alles te doen. Dat merkte ik weer toen mijn dochter als een ziek vogeltje op de bank lag en af en toe een oogje opende om te checken of ik er nog was.
“Heb je iets nodig? Kan ik wat voor je doen?” vroeg ik. “Nee mam, als je maar bij me bent.
Eigenlijk iets heel simpels, er gewoon zijn.
Liefde en veiligheid Als je liefde en veiligheid door je hele lijf en brein voelt, hoef je niet de hele dag alert te zijn. Dan kan je gewoon toegeven aan je ziekte en je lekker laten vertroetelen.
Maar wat als je je niet veilig voelt? Helaas ervaart niet elk kind die veiligheid, soms is de situatie thuis onveilig. Maar nu heb ik het over het onbewust onveilig voelen.
Veel kinderen staan de hele dag op scherp. Ze hebben innerlijke stress, zijn onzeker en schrikken van alles: geluid, aanraking, licht.
Hun (reptielen) brein vraagt zich de hele dag af: “Ben ik hier veilig”, “Is het hier veilig”
Je veilig voelen is erg belangrijk om je verder te kunnen ontwikkelen.
Als je kind de hele dag onbewust bezig is met veilig voelen kost dat energie. Het is ook lastig om bij andere delen van je brein te komen, die je nodig hebt om logisch na te denken en verbanden te leggen tussen bijvoorbeeld letters en woorden.
Hoe kan dat? Nou, er zijn talloze redenen. Er kan iets thuis zijn, op school, in de buurt – als het niet veilig is, doet dat iets met je. Darabij spelen er soms nog actieve primaire reflexen mee, zoals bijvoorbeeld de Moro reflex. Die reflex is er om te zorgen dat je geboren wordt, maar zou eigenlijk na 2-4 maanden moeten uitdoven.
Als je als moeder tijdens de zwangerschap veel stress hebt gehad om welke reden dan ook, komt het stresshormoon al bij het ongeboren kind en komt je kindje met meer stress ter wereld.
Het kan zijn dat je kind als gevolg hiervan voortdurend in de alarmstand staat, klaar om te bevriezen, te vechten of te vluchten, wanneer iets hem te veel wordt, te verwarrend is.
Ze zijn schrikkerig en angstig. Het kost deze kinderen vaak ook veel moeite om de aandacht bij bijvoorbeeld het schoolwerk te houden is, omdat ze bezig zijn met de basisveiligheid.
Wiebel en beweeg ……..de schrik eruit. Met de beweegoefeningen, de zogenaamde reflexintegratie oefeningen, wiebelen en bewegen we ons lijf. We laten het lijf weer zien en ervaren hoe het moet.
Het heeft wel even tijd nodig, maar het is de moeite waard, zodat je kind met minder spanning en angst de dag beleeft.
Samen voor veiligheid en geborgenheid. Is je kind snel boos, gespannen, overgevoelig voor prikkels. Zullen we dan eens samen afspreken, dan kan ik kijken wat ik voor je kind kan betekenen.
Ik ga zelf ook eens kijken wat ik voor mijn dochter kan betekenen, ik zie dat de ogen van mijn dochter weer open gaan.
Tijd voor een extra knuffel en misschien heeft ze wel zin in een kopje thee.
